Op 31 januari 2015 is de feestelijke opening van buurt-en-kerkhuis Bethel. Een project waar ik  -met tussenpozen- de afgelopen twee jaar met veel plezier aan heb gewerkt. De aannemer, meubelmaker, schilder en stoffeerder hebben het pand inmiddels verlaten. Tijd voor mij om de projectdocumentatie te archiveren. Voor in de map, nog net niet op de achterkant van een bierviltje kom ik de schets van het concept tegen. Het is mijn visuele antwoord op de vraag van de opdrachtgever; ‘Hoe maak je van twee losse panden, één geheel, zonder dat je constructief te zware ingrepen moet doen’.

 Hoe ontstaat zo’n idee?

Hoewel ik goed getraind ben in creatief denken is het niet een kwestie van gaan zitten op maandagochtend en de oplossing bedenken. Het start met diverse gesprekken met de opdrachtgever. Doorvragen en aanvoelen wat hun wensen zijn.  En in dit geval kon ik een aantal creatieve sessie houden met toekomstige gebruikers van het pand.  Uit die sessies kwam in woorden ‘Huis van God, thuis van mensen’ en ‘verbinding leggen met elkaar’. Huis en verbinding, verbinding en huis… en ineens had ik het.

Door een ‘rode draad’ door beide panden te weven ervaar je de panden als één geheel. In iedere ruimte kom je een stukje rode draad tegen. Niet letterlijk, maar figuurlijk. Deze rode draad verbind de beide panden (buurthuis en kapel) met elkaar en staat symbool voor verbinding tussen mensen. Uiteindelijk kostte het me vijf minuten om het idee op papier te zetten, op zo’n manier dat als ik de volgende dag wakker zou worden, ik nog zou weten wat ik die nacht had geschetst.

Nachtkastje

Dat lukte en de schets is inmiddels werkelijkheid. In het uiteindelijke ontwerp is de rode draad een gekleurde draad geworden, die in de gestreepte wanden terug komt. Dus als je mij vraagt; ‘Wat ligt er op je nachtkastje’? Is het antwoord; altijd een schetsblokje & pen omdat creativiteit zich nou eenmaal niet houdt aan kantoortijden.