Een half uurtje witte jurken, hartvormige halslijnen, veel kant, bergen tule, hier en daar een bruidstraan en aan het eind komt het altijd goed. ‘Say yes to the dress’, een Amerikaans programma over de verkoop van bruidsjurken, is mijn ‘guilty pleasure’.

Nietszeggend vermaak. Geen grotere problemen dan te veel of weinig ‘bling’. En hoewel een interieurontwerp iets anders is dan een bruidsjurk leveren zijn er overeenkomsten in de werkwijze. We inventariseren allebei de klantwensen en willen daarbij een zo goed mogelijk product leveren.

Er was echter één belangrijk verschil. Iedere bruid krijgt in de bruidsmodewinkel voor men op zoek gaat naar de perfecte jurk dezelfde vraag; ‘What price point are you comfortable with?’. In het Nederlands: wat is je budget.

Ik vroeg wel naar de klantwensen. In bruidstermen een hele lange sleep, een maatwerk sluier, veel bling dus handwerk en dure stof. Daarop maakte ik een offerte voor mijn ontwerpwerk. Aan dat type “jurk”/kerkinterieur/ kantoor ben ik zoveel uur ontwerptijd kwijt. Budget kwam pas later ter sprake.

En daarmee liep ik opdrachten mis.

Want er was slechts budget voor een eenvoudige “jurk”/kerkinterieur/ kantoor. Die ik overigens ook prima kan ontwerpen. Maar wat minder uur kost. En als ik dat had geoffreerd had ik de opdracht wél gekregen.

Dus voortaan vraag ik iedere opdrachtgever vóór ik offerte maak met Amerikaanse directheid: wat is je budget.